Category Archives: luty 2023

Maciek Chełmicki (Z. Cybulski), młody akowiec otrzymuje rozkaz zastrzelenia sekretarza KW PPR w przededniu zakończenia drugiej wojny światowej. W tym samym czasie poznaje Krystynę (E. Krzyżewska), barmankę w hotelu. Rozdarty między poczuciem obowiązku a rodzącym się uczuciem będzie musiał dokonać wyboru. Tej nocy trwa bankiet z okazji zwycięstwa. Poranek okaże się dla bohatera tragiczny w skutkach.

Film Andrzeja Wajdy zapisał się w historii polskiej kultury i światowego kina jako film ikoniczny dla Szkoły Polskiej oraz symbol narodowej kinematografii. Mimo że był adaptacją popieranej przez władze Polski Ludowej powieści Jerzego Andrzejewskiego „Zaraz po wojnie” (1947), nie realizował zamówienia władzy, gdyż przeniósł uwagę i sympatię widzów ze starego komunistycznego działacza na młodego akowca , podkreślając tragizm jego losu. Co więcej, zupełnie porzucił estetykę socrealizmu na rzecz nowej estetyki obrazu, gry aktorskiej, niejednoznacznej oceny moralnej.

Uznany za najlepszy film polski 1958 roku przez redakcję czasopisma „Film”, zdobył szereg nagród za granicą: m.in. FIPRESCI w Wenecji (1959), nagrodę Kanadyjskiej Federacji Stowarzyszeń Filmowych w Vancouver (190), nagrody krytyki filmowej w Niemczech Zachodnich i w Czechosłowacji. Reżyser powrócił do bohaterów filmu po 35 latach w filmie „Pierścionek z orłem w koronie” wg powieści Aleksandra Ścibora-Rylskiego. Zrekonstruował słynną scenę z lampkami spirytusu z udziałem aktorów młodego pokolenia, którym przyglądają się bohaterowie „Pierścionka…”. Film zajął 7 miejsce wśród najciekawszych filmów polskich XX wieku w ankiecie „Polityki” w 1999.

Organizator przeglądu: Stowarzyszenie Kin Studyjnych

Kurator przeglądu: Tomasz Kolankiewicz

Partnerzy: WFDiF, DI Factory

Przegląd współfinansowany ze środków Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej

Syndrom Hamleta” przedstawia pokolenie młodych Ukrainców naznaczone czasem wojny i politycznego przełomu. Punktem wyjścia filmu są przygotowania do spektaklu teatralnego luźno opartego na motywach szekspirowskiego „Hamleta”. Próby, w połączeniu z wejściem w prywatne życie bohaterów tworzą poruszający portret pokolenia, które chce zmierzyć się z wojenną traumą i bolesną przeszłością, która teraz, po inwazji Rosji na Ukrainę, staje się zarówno ich teraźniejszością, jak i przyszłością. Wojna mocno odcisnęła się na pokoleniu młodych Ukrainców. Kilka miesięcy przed inwazją Rosji na Ukrainę w 2022 r. piątka bohaterów, zainspirowanych motywami „Hamleta”, wraca na scenie do brutalnych doświadczeń ostatnich lat, próbując przezwyciężyć swoje traumy. Każdy z bohaterów na swój sposób zmaga się z rozczarowaniem, bezsilnością czy gniewem. SŁAWIK jako żołnierz przeszedł przez prawdziwe piekło wojny i niewoli. KATIA chce, by matka w końcu wybaczyła jej pójście na front. RODION uciekł z ogarniętego konfliktem Donbasu i jako osoba LGBT zmaga się z rosnącą homofobią w porewolucyjnej Ukrainie. ROMAN, który jako sanitariusz wojenny ratował rannych żołnierzy, wciąż walczy z traumatycznymi wspomnieniami. OKSANA chce po prostu zapomnieć i wyjechać z kraju. Jednak co znamienne, dla nich wszystkich bez względu na to jakie wartości reprezentują ostatnie lata były serią wstrząsających doświadczeń, które brutalnie odcisnęły się na ich psychice. Dla każdego z nich teatralna scena staje się trybuną, z której mogą wykrzyczeć swoje żale zadając sobie równocześnie hamletowskie pytanie: być albo nie być?

Obserwując z kamerą proces powstawania spektaklu, film „Syndrom Hamleta” z bliskiej, intymnej perspektywy portretuje pierwsze ukraińskie pokolenie urodzone po rozpadzie ZSRR, które próbuje zmienić targany konfliktami kraj i uporządkować swoje życie.

„Casablanca” to najsłynniejszy melodramat wszech czasów, film – legenda, dzieło doskonałe, które można oglądać setki razy. Akcja filmu dzieje się podczas II Wojny Światowej w okupowanej przez Niemców i francuskich kolaborantów Casablance. Do Casablanki łatwo się dostać, ale trudno ją opuścić, zwłaszcza jeśli jest się poszukiwanym przez nazistów, tak jak działacz czeskiego ruchu oporu Victor Laszlo (Paul Henreid). Jedyną jego nadzieją okazuje się być właściciel nocnego klubu Rick Blaine (Humphrey Bogart) – cyniczny Amerykanin, który nie jest skory do pomocy, tym bardziej, że żoną Victora jest jego była ukochana, która złamała mu serce – Ilsa (Ingrid Bergman). Dawne uczucia odżywają. W zamian za ułatwienie mężowi wyjazdu z Casablanki, Ilsa proponuje Rickowi siebie. Główny bohater musi dokonać wyboru. Czy uczucie zwycięży w obliczu wojny? Niezapomniane kreacje Humphreya Bogarta i Ingrid Bergman, a także piosenka „As Time Goes By” w wykonaniu Dooleya Wilsona. Film zrealizowany jest na motywach sztuki „Everybody Comes to Rick’s” autorstwa Murraya Burnetta i Joan Alison.

„Kobieta na dachu” to poruszający film stworzony przez kobiety, w tym reżyserkę i scenarzystkę Annę Jadowską, opowiadający historię sześćdziesięcioletniej położnej Miry, która nieoczekiwanie dokonuje napadu na bank (w roli głównej Dorota Pomykała). Mirka to sześćdziesięcioletnia położna. Jest świetna w swoim fachu, a jeszcze lepsza w ukrywaniu swoich potrzeb i uczuć. W domu też skupia się na innych – mężu i dorosłym synu. Czasem wymyka się na dach swojego bloku, żeby zapalić papierosa. To jedyna rzecz, jaką robi tylko dla siebie, aż do dnia, w którym napada na bank uzbrojona w niewielki nóż kuchenny. Czy wydarzenie to pozwoli, by Mirka spojrzała na swoje życie z innej perspektywy? Polska produkcja została doceniona przez krytyków i nagrodzona na założonym przez Roberta De Niro Tribeca Film Festival oraz podczas ostatniej edycji Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.