Category Archives: październik 2018

 Bohaterem nowego filmu Davida Roberta Mitchella jest bezrobotny pożeracz popkultury z Los Angeles Sam (Andrew Garfield przekonująco wydobywa ze swojej postaci rys wiecznej chłopackości), który chciałby zrobić coś sensownego, ale chwilowo poprzestaje na masturbacji i grze na Nintendo. Tajemnicze zniknięcie atrakcyjnej dziewczyny z sąsiedztwa obudzi jednak w młodzieńcu niezmordowanego Philipa Marlowe’a. Na ślad spisku (w który zamieszani są milioner, zabójca psów i autor muzycznych hitów) naprowadzają Sama informacje zakodowane na starych VHS-ach, hollywoodzkie lokacje, znaki na ścianach, piosenki i komiksy.  

Film przedstawia kulisy, skutki i ofiary internetowej cenzury, która de facto okazuje się idealnym narzędziem do sterowania rzeczywistością. Wysoko postawieni eksperci techniczni i byli czyściciele sieci opowiadają o potrzebie i praktyce takich działań. Okazuje się, że media społecznościowe negocjują z niektórymi krajami dostęp do materiałów krytycznych wobec ich rządów. Jak to możliwe, że wielkie internetowe korporacje, takie jak Facebook, czy Instagram o niewielkiej lub zerowej odpowiedzialności wobec swoich klientów mają dziś taką władzę, o jakiej do tej pory większość państw mogłaby tylko pomarzyć?  

Rycerz Antonius Block (Max von Sydow) powraca wraz z giermkiem Jönsem (Gunnar Björnstrand) z wyprawy krzyżowej. Gdy po rycerza niespodziewanie przychodzi Śmierć (Bengt Ekerot), ten wyzywa ją na szachowy pojedynek o własne życie i toczy trudną partię w trakcie całej podróży do domu. Wędrówka przez dotknięte zarazą terytorium, którego mieszkańcy miotają się pomiędzy sacrum surowych praktyk pokutnych a profanum nieskrępowanej zabawy i nieprawości, podsyca w zobojętniałym Blocku refleksję nad losem człowieka. Świadom zbliżającego się końca, znużony swoją egzystencją rycerz stara się nie tyle wygrać, co przedłużyć samą grę i zyskać na czasie, by znaleźć odpowiedzi na dręczące go pytania o istnienie Boga, sens ludzkiego życia i istotę przemijania. 

Izrael, czasy współczesne, ranek. W mieszkaniu Feldmanów wybrzmiewa dźwięk dzwonka. To przedstawiciele wojska, pragnący poinformować, z wielkim smutkiem, że Jonathan, syn Dafny i Michaela, zginął w trakcie wykonywania służby. Ona mdleje, on jest w szoku, w ciągu sekundy cały świat legł im w gruzach. Młodzi intruzi próbują pomóc, są uzbrojeni w środki uspokajające, zestaw dobrych rad żywieniowych oraz ćwiczoną zapewne na specjalnych szkoleniach empatię. Pomóc jednak nie mogą, jedynie utrudniają, odchodzą więc ze spuszczonymi głowami. Dla Feldmanów dopiero teraz zaczyna się prawdziwy koszmar, potęgowany przez kolejne godziny spędzone na różnych spotkaniach i rozmowach. Dlaczego ich to spotkało? Co się stało z ich dzieckiem? Jak ich młodziutki syn mógł zginąć, skoro miał stacjonować gdzieś, gdzie jest bezpiecznie? Dlaczego nie będą mogli zobaczyć ciała? Może jednak nie zginął? To jednak dopiero początek wydarzeń, które postawią całe starannie poukładane życie Feldmanów pod wielkim znakiem zapytania. 

„Dogman” to historia trzydziestoparoletniego Marcello (Marcello Fonte), który mieszka razem z ukochaną córeczką i na co dzień zajmuje się strzyżeniem psów. Powszechnie uchodzi za spokojnego człowieka. Ale kiedy z więzienia wychodzi lokalny gangster i zaczyna terroryzować całą okolicę, Marcello postanawia zawalczyć o swoją godność i obmyśla nieoczekiwaną zemstę.