Category Archives: sierpień 2020

Lekka opowieść o ciężkich problemach, czyli jak (i czy w ogóle da się) zbudować trwałą i głęboką relację. Życie 33-letniego Tamása w jednej chwili staje na głowie. Rzuca go dziewczyna, w efekcie czego zdesperowany mężczyzna postanawia zamienić Paryż na rodzinny Budapeszt. Powrót w dobrze znane mu rejony ma pomóc bohaterowi dojść do siebie i zapomnieć o nieszczęśliwej miłości. Swoistą terapią okazuje się dla Tamása podróż sentymentalna do czasów dzieciństwa i dorastania. Wspomnienia to nie tylko poszukiwanie różnych odcieni miłości, ale i próba zrozumienia sytuacji, w której się aktualnie znalazł. Mężczyzna szybko się przekonuje, jak wielki wpływ w kształtowaniu osobowości, tożsamości ma nasza przeszłość. Dzięki temu zaczyna uświadamiać sobie, jak skomplikowane i czasami zupełnie niezrozumiałe bywają ludzkie relacje.

Obrazując różne oblicza swojego bohatera, węgierski reżyser Gábor Reisz (jest tu też scenarzystą i aktorem) tworzy uniwersalną opowieść o otaczającym nas świecie, w którym ludzie nie potrafią budować trwałych i głębokich relacji. Nie stroni przy tym od humoru, ironii czy absurdu idealnie utrzymując proporcje pomiędzy komedią a dramatem. 

Nagrody i festiwale:

2019 – Węgierski Tydzień Filmowy – nagroda Grand Prize, najlepszy reżyser, najlepsza aktorka drugoplanowa (Lili Monori), najlepszy montaż

2019 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Hamburgu

2019 – Festiwal Filmowców Komediowych w Monte Carlo – Nagroda Jury za najlepszy film

2019 – Forum Kina Europejskiego CINERGIA –nagroda publiczności (2. miejsce)

2019 – Nagrody Węgierskich Krytyków Filmowych –najlepszy film, najlepsza aktorka drugopla-nowa (Lili Monori), najlepszy aktor drugoplanowy (Zsolt Kovács)

2018 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Turynie – Nagroda Specjalna Jury, Nagroda Scuola Holden, Nagroda AVANTI!

Zapraszamy na trzymający w napięciu dokument o kobiecie, która na zawsze zmieniła historię X Muzy! Wyjątkowa dokumentalna opowieść o pierwszej reżyserce w historii kina, która została wyprodukowana przez Jodie Foster i Roberta Redforda Kino biograficzne czy trzymające w napięciu detektywistyczne śledztwo? Dokument zrealizowany przez Pamelę B. Green łączy w sobie elementy jednego i drugiego. Nie może być inaczej, skoro bohaterką tej niezwykłej opowieści jest postać tak niezwykła jak pionierka kinematografii, uznawana za pierwszą reżyserkę w historii X Muzy Alice Guy-Blaché.    

Francuzka swoją przygodę z kinem zaczęła pracując jako sekretarka Léona Gaumonta. Szybko pięła się po szczeblach kariery, by w wieku 23 lat nakręcić swój pierwszy film. Po ponad dziesięcioletniej współpracy z wytwórnią Gaumont wraz z mężem przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych, gdzie założyła własne studio. Szacuje się, że Alice Guy-Blaché miała udział – reżyserski, scenariuszowy czy producencki – w blisko tysiącu filmów.    

W „Bądź sobą…”, którego realizacja zajęła ponad osiem lat, Pamela B. Green opowiada nie tylko o niezwykłym wkładzie swojej bohaterki w rozwój X Muzy, ale też o tym, jak łatwo została ona zepchnięta na boczny tor. Amerykańska dokumentalistka dotarła do niepublikowanych wcześniej materiałów archiwalnych, wplatając w nie szereg wywiadów z ludźmi filmu. Wśród nich m.in. Patty Jenkins, Ben Kingsley, Ava DuVernay czy Julie Delpy. Narratorką tej wyjątkowej opowieści o pierwszej kobiecie kina jest Jodie Foster.

Potężny wkład w dyskusję o wyzwaniach, jakie stoją przed kobietami filmowcami.

LeslieFelperin, The Hollywood Reporter

Nagrody i festiwale:

2020 – Vancouver International Women in Film Festival – nagroda dla Najlepszego Filmu Dokumentalnego

2019 – Nagrody Clio – Srebrna Clio

2018 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes – Cannes Classic

2018 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Nowym Jorku

2018 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Londynie

2018 – Amerykański Festiwal Filmowy w Deauville

Pełen humoru portret nastolatki, która uczy się przekraczać wszelkie granice w ekstremalny sposób.

Milla, poważnie chora nastolatka (magnetyczna Eliza Scanlen), zakochuje się w Mosesie (Toby Wallace) – chłopaku z problemami. To zmienia ją i jej rodzinę. Rodzice (fenomenalnie grani przez Essie Davis i Bena Mendelsohna) dla ukochanej córki zrobią wszystko, pozwolą nawet Mosesowi z nimi zamieszkać. Okazuje się, że wraz z pierwszymi pocałunkami w Millę wstępuje nieznane dotąd pragnienie życia. Milla pokazuje rodzicom, Mosesowi i wszystkim wokół jak żyć, kiedy nie masz nic do stracenia

Eliza Scalen, znana z serialu „Ostre przedmioty” 20-letnia Australijka, którą mogliśmy niedawno oglądać w „Małych kobietkach” Grety Gerwig, udowadnia, że wyrasta na jedną z najciekawszych aktorek młodego pokolenia. Jej filmowy partner Toby Wallace za swoją kreację otrzymał w Wenecji Nagrodę Marcello Mastroianniego za najlepszy debiut aktorski.

W swoim zmysłowym, drapieżnym filmie Carlos Reygadas („Post Tenebras Lux”, „Ciche światło”, „Japón”) opowiada o małżeństwie w kryzysie, które na skraj przepaści prowadzi decyzja o otwarciu związku. W główne role, szalejącego z zazdrości Juana i jego zaangażowanej w romans z innym partnerki Esther, wcielili się sam reżyser i jego żona Natalia López. Na ekranie towarzyszą im ich własne dzieci, Rut i Eleazar Reygadas. „Nasz czas” nie ma jednak nic wspólnego z ekshibicjonizmem. Intymne są w nim przede wszystkim pytania – o związki, namiętności, pragnienia; a przede wszystkim szczerość, z jaką twórca dzieli się nimi z widzami.

Akcja filmu rozgrywa się na meksykańskiej prowincji, w rodzinie zamożnych farmerów, którzy łączą ciężką pracę na ranczo z zamiłowaniem do sztuki. Stabilna relacja Juana i Esther przechodzi gwałtowny wstrząs, gdy kobieta wdaje się w romans z amerykańskim „zaklinaczem koni”. Zraniony Juan rozpaczliwie próbuje zapanować nad emocjami, odzyskać utraconą kontrolę i ocalić małżeństwo. W prowokacyjnym „Naszym czasie” Reygadas równie odważnie portretuje ekranowy seks, co rozmawia o miłości. Bezbłędnie przy tym trafia w samo sedno konfliktu, który rozgrywa się w każdym z nas. Rozdarci pomiędzy potrzebą bezpieczeństwa, a potrzebą ekscytacji, chcemy chronić ukochanych, a jednocześnie realizować w pełni nasze wszystkie pragnienia. Jak pogodzić zobowiązania z tęsknotą za całkowitą swobodą?

Scenerią tej wewnętrznej walki uczynił meksykański reżyser obezwładniająco piękny, a przy tym dziki i surowy meksykański interior. Obserwując walczące byki i zmagających się ze sobą ludzi, Reygadas pokazuje, jak kultura tworzy tamę dla instynktów, jak przekuwa pożądanie, agresję i namiętność w muzykę czy film. Ale wskazuje też na zagrożenie, jakim dla związków stała się technologia. Łatwość podróżowania i dostęp do różnych form komunikacji kuszą obietnicami innych miłości, innego życia. Tytułowy „Nasz czas” ma więc u Reygadasa i wymiar prywatny, i szerszy wymiar społeczny.