Category Archives: wrzesień 2022

Film oparty jest na powieści Marie Belloc Lowndes „Lokator” opublikowanej w 1913 r., nawiązującej do historii Kuby Rozpruwacza. Daisy jest atrakcyjną blondynką i pracuje jako modelka. Słysząc o siódmej już ofierze „Mściciela”, który regularnie co wtorek zabija jasnowłose dziewczęta, Daisy postanawia przenieść się do domu rodziców. Tutaj częstym ich gościem jest Joe – inspektor policji – który czyni zaloty wobec Daisy. W tym samym czasie rodzice wynajmują pokój tajemniczemu lokatorowi. Choć jego zachowanie jest dość dziwne, Daisy udaje się z nim zaprzyjaźnić, ku zniecierpliwieniu Joe’go. Pewnego wtorku, pod nieobecność lokatora, Joe przeszukuje jego pokój, znajdując dowody jego prawdziwej tożsamości… Film jest oparty na motywach wydarzeń związanych z morderczą działalnością Kuby Rozpruwacza w Londynie u schyłku XIX wieku. „Lokator” jest jednym z pierwszych filmów Alfreda Hitchcocka, w którym zdecydowanie daje znać o sobie jego kunszt reżyserski. Za pomocą prostych środków potrafił stworzyć przejmującą atmosferę nadchodzącego nieszczęścia oraz błyskotliwie ukazać środowisko londyńskich warstw niższych.

– THE WASHIG MACHINE: zespół powstał w 2007 roku w Łodzi. Debiutancki album zatytułowany „Into the Sun” ukazał się nakładem Polskiego Radia w listopadzie 2011 roku. Na swoim koncie grupa odnotowała występy na wielu Festiwalach muzycznych w kraju. W 2010 roku jako jedyny polski zespół wzięli udział w koncertach organizowanych przez brytyjskie wytwórnie muzyczne i media, których celem było zaprezentowanie młodych, obiecujących zespołów. The Washing Machine to nie tylko spece od alternatywnego grania, ale także doskonali taperzy potrafiący wprowadzać nastrój grozy. W 2011 roku zespół przygotował autorską muzykę do niemego filmu „Gabinet doktora Caligari” . Projekt spotkał się z dużym zainteresowaniem publiczności, co zaowocowało wydaniem ścieżki dźwiękowej do filmu oraz licznymi pokazami w Polsce oraz poza granicami kraju. Od 2013 roku zespół regularnie prezentuje na żywo muzykę do klasycznych dzieł kina niemego. Poza wspomnianym „Gabinetem doktora Caligari” również „Lokatora” w reż. Alfred Hitchcocka czy „Zaginioninego Świata”. Pokazy grupy doceniła publiczność i organizatorzy wielu wydarzeń kulturalnych, m.in. prestiżowych festiwali: „CinEast Festival” w Luxemburgu, „Święto Niemego Kina” – Kino Iluzjon Filmoteki Narodowej w Warszawie, „Festiwal Filmów Kultowych w Katowicach”, „Forum Kina Europejskiego Cinergia”, Festiwal „Nieme Na Żywo”, „Festiwal Media i Szuka”. Skład zespołu stanowią: Łukasz Drewniak – gitara, Krzysztof Drewniak – gitara basowa, Adrian Szymajda – gitara, klawisze, Michał Kowalczyk – perkusja, elektronika.

Zdobywca Europejskiej Nagrody Filmowej dla najlepszej komedii! Oryginalna i szalenie zabawna opowieść o przyspieszonym dojrzewaniu. Astronautka, degustatorka piwa, strażniczka leśna, a może autorka poczytnych komiksów? Ostatnią rzeczą, jaką można by zarzucić głównej bohaterce filmu imieniem Rakel (w tej roli wschodząca gwiazda skandynawskiego kina Kristine Kujath Thorp), jest brak pomysłu na siebie. Na długiej liście planów z pewnością nie ma jednak zajścia w ciążę. A już na pewno nie teraz. Zwłaszcza że dziewczyna wcale nie jest pewna, kto jest ojcem dziecka. Młoda kobieta stoi przed nie lada dylematem, bo o „problemie” dowiaduje się w szóstym miesiącu ciąży, gdy na jej usunięcie jest już za późno. Tymczasem tytułowe ninjababy co rusz daje o sobie znać. Nie tylko za sprawą rosnącego brzucha bohaterki, ale stając się też naczelnym komentatorem życiowych wyborów Rakel. Złośliwym, do bólu szczerym, ale przede wszystkim niezwykle zabawnym.

Wyróżniona Europejską Nagrodą Filmową dla najlepszej komedii produkcja norweskiej reżyserki znacznie różni się od klasycznych narracji o macierzyństwie w młodym wieku. Rakel w dość sobliwy sposób postrzega błogosławiony stan, dużo częściej wyrzucając z siebie kolejne przekleństwa, niż odnajdując matczyne powołanie. Z buntowniczą treścią filmu Yngvild Sve Flikke ciekawie koresponduje oryginalna forma, która wplata w tę nieszablonową opowieść pomysłową komiksową animację.

Nagrody:

2021 – Europejska Nagroda Filmowa – Najlepsza komedia

2021 – Nagrody Amanda – Najlepszy reżyser, Najlepszy scenariusz, Najlepsza aktorka (Kristine Kujath Thorp), Najlepszy aktor drugoplanowy (Nader Khademi)

2021 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie – Wyróżnienie (sekcja Generation 14plus)

2021 – Festiwal Filmowy SXSW – Nagroda publiczności

2021 – Festiwal Filmowy w Giffoni – Nagroda CGS

2021 – Festiwal Filmowy w La Roche-sur-Yon – Nagroda Trajectoires 

„Stracone złudzenia” to francuski film roku: brawurowa, pełna werwy adaptacja arcydzieła Honoré de Balzaca, która premierowo została pokazana w Konkursie Głównym festiwalu w Wenecji, a na ostatnim rozdaniu Cezarów zdobyła aż 7 statuetek (w tym dla najlepszego filmu). Za sprawą błyskotliwej reżyserii film trafia w samo sedno współczesnych debat o awansie społecznym, przywilejach, elitach, mediach i pracy w kulturze. Pochodzący ze zdeklasowanej i zubożałej rodziny poeta Lucien (Benjamin Voisin) nawiązuje romantyczną relację z lokalną arystokratką i mecenaską Madame de Bargeton (Cécile de France). Ów mezalians wiedzie chłopca aż na ubłocone paryskie ulice, gdzie roi się od takich jak on: utalentowanych, ambitnych, niemających nic do stracenia idealistów. Czeka ich w stolicy dobrze opłacany cynizm albo poetyczne klepanie biedy. Pióro w służbie sowicie opłacanych kalumnii lub pochlebstw, bądź wierność sprzedającej się kiepsko sztuce. Którą ze ścieżek wybierze bohater, by wedrzeć się na salony? Za sukces tego dowcipnego, smakowitego filmu odpowiada nie tylko na wskroś współczesna energia, ale także świetna obsada: w roli poety-pupilka elit wystąpił Xavier Dolan („Wyśnione miłości”, „Matthias i Maxime”), markizę trzymającą władzę zagrała Jeanne Balibar („Nędznicy”), a pozbawionego skrupułów redaktora naczelnego jednego z tabloidów – Vincent Lacoste („Lolo”, „Na zawsze razem”).